Ο θρύλος λέει ότι οι MickJonesκαιPaulSimononαποφάσισαν να ξεκινήσουν τους Clash μετά τις παραινέσεις του JoeyRamone. “Whogivesafuck που δεν ξέρετε να παίζετε; Απλά πάρτε απ’ ένα όργανο και κάντε αυτό που γουστάρετε τους είπε ο ψηλόλιγνος Joey, συνοψίζοντας σε δύο κουβέντες την όλη φιλοσοφία της do-it-yourself κουλτούρας. Ένα είναι βέβαιο. Αν οι Ramonesδεν είχαν υπάρξει ποτέ, η μουσική σήμερα δε θα ήταν η ίδια κι αυτό το συμπέρασμα ακόμη και κάποιος με I.Q. μέσου fanτου EltonJohn μπορεί να κατανοήσει. Μπορεί της εμφάνισής τους να προηγήθηκαν άλλες μπάντες που οριοθέτησαν ποικιλοτρόπως το punk, όπως οι Stooges με την απροκάλυπτα βίαιη κι ωμή αισθητική του Iggy, οι NewYorkDolls οι οποίοι έδειξαν πως το rock ‘n’ rollστα χέρια μερικών κατά φαντασία drag-queens μπορεί να γίνει ένα κανονικό sex-machine-gun ή οι αξεπέραστοι VelvetUnderground, που κυριολεκτικά περπάτησαν στη “wildside” της Νέας Υόρκης και της ζωής γενικότερα. Αυτές οι αστείες φιγούρες όμως ήταν ουσιαστικά υπεύθυνες για το breakthroughτου punkστη Γηραιά Αλβιόνα, το οποίο λειτούργησε σε δύο επίπεδα. Κατ’ αρχήν ως σπίθα που άναψε τη molotov του βρετανικού punk, το οποίο με τη σειρά του άλλαξε άρδην την αντίληψη περί προσέγγισης στη μουσική -σε μία εποχή που οι “δεινόσαυροι” κόντευαν να κατασπαράξουν τα πάντα- σε βαθμό εντελώς αντιστρόφως ανάλογο της μικρής του διάρκειας. Κατά δεύτερον οι Ramones χρίστηκαν πρέσβεις ολόκληρης της punk σκηνής της Νέας Υόρκης. Μπορεί μεν οι σύγχρονοί τους Television, ο RichardHellκαι η PattiSmithμεταξύ άλλων να ήταν σαφώς πιο αρτίστικοι και περίπλοκοι ως μουσικοί, τους έλειπε όμως αυτό που έσταζε από τα greasy μαλλιά των Ramones. Η αμεσότητα! Κι όπως είχε γράψει κι ένας φίλος πριν χρόνια, αποστολή τους ήταν να κάνουν ξανά το rock ‘n’ rollόπως ήταν στα 50’sκαι στα 60’s, απλό και συναρπαστικό.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι όλη τους την
εφηβεία την πέρασαν ακούγοντας στο αμερικάνικο ραδιόφωνο τις Shangri-Las, όλες τις παραγωγές του θρυλικού PhilSpector, τους BeachBoys και φυσικά τους RollingStones και τους Beatles. Τόσο μεγάλη αγάπη είχαν για τους τελευταίους, που το
όνομα τους ο DeeDeeRamone, το εμπνεύστηκε από το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε
κατά κόρον ο PaulMcCartney. Όταν το 1974 oJoey(JeffreyHyman), oJohnny(JohnCummings)
και ο DeeDee(DouglasColvin) μαζεύτηκαν
για πρώτη φορά σ’ ένα studioστο Queens της Νέας Υόρκης κανείς δεν έφερε αντίρρηση. Κι
εγένετο Ramones! Για γνώση μουσικής θεωρίας ούτε λόγος βέβαια. Ο Joeyήταν
αφοπλιστικά ειλικρινής. “Θέλαμε απλώς να παίξουμε ακριβώς τη μουσική απ’ όλες
τις αγαπημένες μας μπάντες που ακούγαμε στο ραδιόφωνο. Αυτή ήταν η αγαπημένη
μας μουσική κι όταν δημιουργηθήκαμε είχε σχεδόν εξαφανιστεί”. Αρχικά ο Joeyδοκίμασε
την τύχη του πίσω από τα drums. Μάλλον
όμως ήταν υπερβολικά ψηλός για να χωρέσει πίσω από τύμπανα και πατίνια, oπότε και προτίμησε το μικρόφωνο και την άνεση των
κινήσεων τoυ frontman. Όσο υπερκινητική κι εκτός ελέγχου παρουσιαζόταν η
μουσική των Ramones άλλο τόσο cool και χαλαρός εμφανιζόταν πάνω στη σκηνή.
Η χαρακτηριστική χροιά της φωνής του έγινε το ηχητικό σήμα κατατεθέν της μπάντας ενώ η φιγούρα του ακόμη και σήμερα αποτελεί ένα από τα βασικότερα trademarks του rock ‘n’ roll. Ψηλός, λιγνός, με τα μακριά μαύρα μαλλιά και τα μαύρα γυαλιά να κρύβουν σχεδόν πάντα τα μάτια του, και με το μαύρο δερμάτινο, τα κολλητά σκισμένα jeans και τα βρώμικα all-stars ν’ αποτελούν τα μοναδικά αντικείμενα της γκαρνταρόμπας του. Από τη στιγμή που ο Joeyανέλαβε χρέη τραγουδιστή, τη θέση του πίσω από τα drumsπήρε ο Tommy (TomErdelyi). Με τον Johnnyκαι τον DeeDee στις κλασσικές τους πλέον θέσεις (κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα) η συμμορία έπιασε δουλειά!
Το CBGB’sείχε ανοίξει με την προοπτική να φιλοξενήσει τις μουσικές που πρέσβευαν τα αρχικά του: Country, BlueGrassκαι Blues. Γι’ αυτό κι αρχικά το είχαν οικειοποιηθεί κάμποσοι ανεγκέφαλοι bikers, με πρώτους και καλύτερους τους Hell’sAngels (σ.σ. την περίφημη συμμορία που ενίοτε αναλάμβανε χρέη bodyguards).Φαινομενικά επρόκειτο για τον πλέον ακατάλληλο χώρο για τέσσερα τσογλάνια που όχι μόνο δεν γνώριζαν να παίζουν, αλλά έβγαζαν νοητά τη γλώσσα σε όλους αυτούς που εκείνη την εποχή έκριναν πως τα μακρόσυρτα solos και οι φωνητικές κορώνες αποτελούσαν το Α και το Ω του rock. Φευ! Οι Ramones ήταν ο χειρότερος εφιάλτης αυτών των φαφλατάδων κι ευτυχώς κάποιες ανεξήγητες συμπαντικές δυνάμεις λειτούργησαν κι εμφανίστηκαν τη σωστή στιγμή και στο σωστό τόπο. Απ’ όλες τις μπάντες της εποχής οι Ramones ήταν που συνδέθηκαν όσο καμία με το stageτου CBGB’s, καταλήγοντας να γίνουν σχεδόν η residentμπάντα του club. Τόσο άρρηκτη ήταν η σύνδεσή τους με το club, ώστε η φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο του ντεμπούτου τους, μία από τις κλασσικότερες φωτογραφίες στην ιστορία του rock ‘n’ roll, έλαβε χώρα δίπλα από την είσοδο του.
Τα sets των Ramonesστο CBGB’sήταν κανονικά σφηνάκια-δυναμίτες! Λίγες φορές κρατούσαν πάνω από 20 λεπτά ενώ σπανίως έπαιζαν λιγότερα από 20 τραγούδια. Τραγούδι και λεπτό. Αυτό κι αν θα πει αμεσότητα! Οι κιθαριές του Johnny, ο οποίος ήξερε μεν να παίζει μόνο τρία ακόρντα όπως χαρακτηριστικά υποστήριζε αλλά τα έπαιζε εξαιρετικά γρήγορα δε, οριοθέτησαν όχι μόνο το punkτης εποχής τους, αλλά και το μετέπειτα αμερικάνικο hardcore ενώ ίχνη τους συναντά κανείς σε μπάντες όπως οι BlackFlag, οι HuskerDu, οι SonicYouth, οι DinosaurJrκαι άλλοι σπουδαίοι. Ο Johnnyσα μουσικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επιτομή του μεγάλου γνωμικού “lessismore”, γρατζουνώντας την εξάχορδη με απίστευτη βία και παροιμιώδη ταχύτητα, ανοίγοντας τα πόδια και κρατώντας την χαρακτηριστικά χαμηλά. “Αυτή την πόζα τη μελέτησα πριν καν αγοράσω κιθάρα” είχε πει κάποτε. Σύμφωνα με την άγραφη ιστορία, ο Johnnyήταν όχι μόνο ο αρχιτέκτονας του ήχου των Ramonesαλλά και το thinking-tank της μπάντας, όσον αφορά στα θέματα business. Λέγεται μάλιστα ότι αυτός ήταν που επέμενε να ντύνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους μόνο με στενά jeans και δερμάτινα, να παρουσιάζονται δηλαδή μόνιμα ως συμμορία. Ήταν μάλιστα τόσο θρασύς, που χωρίς φόβο και πάθος δήλωνε την προτίμηση του στους ρεπουμπλικάνους ενώ ποτέ δε ντράπηκε να πει ότι οι Ramones γι’ αυτόν ήταν απλά μία δουλειά. Εντάξει, ουδείς αλάνθαστος.
Με τον Joey, τα τελευταία 16 χρόνια πριν το θάνατό του, δεν είχαν ανταλλάξει ουσιαστικά τίποτα παραπάνω από τις απολύτως απαραίτητες κουβέντες. Ο λόγος; Ο Johnny παντρεύτηκε τη Linda, το κορίτσι που έκλεψε από την αγκαλιά του καρδιακού του φίλου. “Τα προβλήματά μου με τον Joeyξεκίνησαν το ’78, όταν αποχώρησε ο Tommy, που μέχρι τότε ήταν κατά κάποιο τρόπο ο spokesmanτου group. Όταν έφυγε, ο Joeyήθελε να μιλάει στον Τύπο κι εγώ φοβόμουν μήπως δεν τα καταφέρει καλά” δήλωσε πριν από μερικά χρόνια. “Όταν ο Joeyαρρώστησε συνέχισα να μην του μιλάω. Ρωτούσα τους γιατρούς αλλά μέχρι εκεί. Δεν ήθελα να υποκριθώ. Ούτε εγώ, αν ήμουν στη θέση του, θα ήθελα να με θυμηθούν άνθρωποι που μέχρι τότε δεν ανταλλάσσαμε ούτε κουβέντα”. Τουλάχιστον ήταν απολύτως ειλικρινής. Στις 15 του περασμένου Σεπτέμβρη, ο Johnnyυπέκυψε στον καρκίνο, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Στο πλάι του βρίσκονταν η σύζυγός του και λίγοι φίλοι, μεταξύ των οποίων ο EddieVedder (PearlJam) κι ο JohnFrusciante (RedHotChiliPeppers). Λίγο πριν το μοιραίο είχε πει με όλη την κυνικότητα που τον διακατείχε: “Όλοι έχουμε ένα χρονικό όριο. Απλά το δικό μου ήρθε πιο γρήγορα”. Τρία χρόνια πριν, τον Απρίλη του 2001 ο Joeyήταν ο πρώτος της παρέας που την “έκανε”, χτυπημένος κι αυτός από την ίδια ασθένεια, λίγο πριν ολοκληρώσει το πρώτο του soloalbum. Οι συνεργάτες του ευτυχώς το ολοκλήρωσαν κι έτσι λίγο μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε το “Don’tWorryAboutMe”, το οποίο ήταν ειλικρινά ικανοποιητικότατο, δείχνοντας ότι ο Joeyβρισκόταν και πάλι σε φόρμα. Την επόμενη χρονιά, ο DeeDee επιβεβαιώνοντας τη φήμη του μεγαλύτερου αλήτη της μπάντας σουτάρισε για τελευταία φορά στις καταπονημένες του φλέβες. Για να λέμε και την αλήθεια, πάλι καλά που άντεξε τόσο. Από την αρχή, σχεδόν εδώ και τρεις δεκαετίες οι οπιούχες ουσίες δεν έπαψαν ποτέ να κατέχουν εξέχουσα θέση στην καθημερινή του δίαιτα. Από την αρχική τετράδα μόνο ο Tommyβρίσκεται ακόμη εν ζωή.
Η ιστορία των Ramonesδιήρκεσε 22 ολόκληρα χρόνια, από το πρώτο τους liveτο 1974 μέχρι το τελευταίο, το 1996. Παρά ένα νούμερο, τόσα ήταν και τα albums που κυκλοφόρησαν. Απ’ αυτά, τα τρία πρώτα, γραμμένα μέσα σ’ ένα χρόνο, (“Ramones”, “LeaveHome”, “RockettoRussia”) στέκονται με άνεση ανάμεσα στα καλύτερα r’n’ralbums που έχουν γραφτεί ποτέ! Από κει και πέρα, ηχογράφησαν μερικούς ακόμη πολύ καλούς δίσκους ενώ ακόμη και οι πιο μέτριες στιγμές τους, στη δεκαετία του ’80, ποτέ δεν ήταν αρκετά κακές για να τους απαξιώσουν. Μέσα σ’ αυτά τα 22 χρόνια όμως ένα πράγμα δεν κατάφεραν να πετύχουν και φαντάζομαι ότι αυτό το παράπονο θα κυνήγησε τους τρεις εκλιπόντες μέχρι την τελευταία τους στιγμή. Να κάνουν το μεγάλο breakthroughστο mainstreamκοινό. Γιατί μην ξεχνάτε ότι αν κάποιος ξεπεράσει την τ(ρ)αχύτητα των τραγουδιών τους, στο βάθος οι Ramones ήταν απλά μία pop μπάντα. Ή μάλλον η ιδεατή popμπάντα για να παίξει το rock ‘n’ roll. Αυτό άλλωστε αποδεικνύει ο πραγματικά μακροσκελέστατος κατάλογος singles που φέρουν την υπογραφή τους, ακόμη και από albumsπου στο σύνολό τους δεν ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Ποια να πρωτοθυμηθεί κανείς;! “RockawayBeach, SheenaisaPunkRocker”, “Beat on the Brat”, “Rock ‘n’ RollHigh School”, “She Talks to Rainbows”, “Do you remember Rock ‘n’ Roll Radio?”, “I Wanna Be Sedated”, είναιαπλάταπρώταπουέρχονταιστομυαλό.
Το Μάρτιο του 2002 οι Ramonesεισήχθησαν στο Rock ‘n’ RollHallofFame. Το Νοέμβριο του 2003 ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, προς τιμή του Joeyανήγγειλε κι επίσημα την ονομασία του δρόμου έξω από το CBGB’s ως το “JoeyRamonePlace”. Tο 2004 ανέβηκε για πρώτη φορά το musical “GabbaGabbaHey”, σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Tommy. Μερικές DVD κυκλοφορίες είναι καθ’ οδόν, ενώ μόλις λίγες μέρες πριν το θάνατο του Johnnyέλαβε χώρα η πρώτη από τις προγραμματισμένες επετειακές συναυλίες, για το κλείσιμο τριάντα χρόνων από τη δημιουργία της μπάντας. Μοιάζει πραγματικά ειρωνικό, ότι το πυρηνικό τρίο της μπάντας “έφυγε” τη στιγμή που έμοιαζε να γίνεται πραγματικότητα το μεγάλο τους όνειρο, να τους αγκαλιάσει το πλατύ κοινό. Όπωςόμωςείπεκάποιος “they could have been big. Instead they were legendary”. Adios Amigos…
