Αγγελική Δεκουλάκου
Γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Από το 1996 έως το 2001 σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ ζωγραφική, χαρακτική και σκηνογραφία. Επίσης, στη διετία 2003-2005 τελείωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα βιομηχανικού σχεδίου MID, στη Νέα Υόρκη. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις όπως η «Livres d' Artistes, Κείμενα και Αντικείμενα» (2002), η έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής αποφοίτων 2000-01 Α.Σ.Κ.Τ, η 17η «Φωτοσυγκυρία» (2005), η ατομική έκθεση φωτογραφίας, «Χρωμογραφία»» (2008). Τέλος, έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στη Νέα Υόρκη: έκθεση Κοσμήματος. “Schafler Gallery” Brooklyn, (2003, 2004), έκθεση “Acconci Studio: Pratt Artists Respond”, “Schafler Gallery” Brooklyn, “Pratt Institute”, (2003), 19η «ΔιεθνήςκθεσηΜοντέρνουΕπίπλου»” (2007).
www.Chromography.com
www.AD-ArtandDesign.com
Πως βλέπετε την
καλλιτεχνική εξέλιξη της Αθήνας αλλά και της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
«Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πρόοδος στον τομέα των τεχνών
καθώς έχει αρχίσει να δημιουργείται η απαραίτητη υποδομή. Το καλλιτεχνικό κοινό
ολοένα και αυξάνεται, διψά κι έχει απαιτήσεις από τους curators για υψηλότερο επίπεδο εκδηλώσεων.
Υπάρχει περισσότερη ενημέρωση και γίνονται κάποιες εκθέσεις που οργανώνονται σε
διεθνές επίπεδο. Πάντως λείπει αρκετά η
ενίσχυση και προβολή των Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό».
Ποιοι καλλιτέχνες
υπήρξαν πηγή έμπνευσης για σένα και γιατί;
«Η
«φωτογραφική Ζωγραφική» του Richter εμπνέει βαθιά τη «ζωγραφική Φωτογραφία» που
κάνω τώρα. ο Gerhard Richter άλλαξε τις παραδοσιακές αντιλήψεις για τη
ζωγραφική πειραματιζόμενος με φωτογραφικές εικόνες και χρησιμοποιόντας τη θολότητα
σαν εργαλείο για τη νέα ζωγραφική πραγματικότητα. Ζωγραφική που ξεγελά για
φωτογραφία, κι αυτό γιατί είχε ανακαλύψει πλαστικές ποιότητες της φωτογραφίας,
που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σα βάσεις για ζωγραφικά παιχνίδια κι
οφθαλμαπάτες. Πίστευε ότι «το πρόβλημα με τη φωτογραφία δεν είναι να τη
χρησιμοποιήσουμε σα μέσο για να κάνουμε ζωγραφική, αλλά πώς η ζωγραφική θα
γίνει το μέσο για μια νέα φωτογραφία».
Ποιος ο ρόλος της
τέχνης στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα;
«Η τέχνη είναι ένας καθρέφτης της σκέψης και του
προβληματισμού, των αναγκών, των αιτημάτων και των οραμάτων μιας κοινωνίας. Στη
σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα στόχος των καλλιτεχνών είναι να κριτικάρουν,
να προτείνουν, να σαρκάσουν και να ανυψώσουν τα αισθήματα των ανθρώπων σε
δύσκολες εποχές όπως η σημερινή».
Βιτάλι Ντοβγασένκο
Γεννήθηκε στις έξι Ιουλίου 1969 στην Ουκρανία. Από το 1989 έως το 1992 σπούδασε στην τεχνική σχολή του Τερνόπιλ την ειδικότητα «Διακόσμηση και διαφήμιση». Από το1993 ζει και εργάζεται στην Αθηνά Το 1996 πήρε ιδιωτικά μαθήματα ζωγραφικής στο ατελιέ του Γ. Κουζουνη. Ως ζωγράφος έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και σε διάφορα project.
Πως βλέπετε την
καλλιτεχνική εξέλιξη της Αθήνας αλλά και της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
«Η καλλιτεχνική
εξέλιξη πάντα θα υπάρχει, ο ρυθμός και η ταχύτητα αυτής είναι διαφορετική σε
σχέση με άλλες χώρες. Διαπιστώνω πως ο αριθμός των ατόμων που έχουν καλλιτεχνικές
ανησυχίες, έχει μεγαλώσει, αλλά παρ’όλα αυτά δεν σημαίνει ότι η ποιότητα είναι
πάντα το κίνητρο στην έκφραση».
Ποιοι καλλιτέχνες
υπήρξαν πηγή έμπνευσης για σένα και γιατί;
«Με
έχουν γοητεύσει έργα με κεντρική ιδέα τον Άνθρωπο, όπως έργα των Κλιμτ, Μούχα, Γκογκέν. Καθένας
απ’αυτούς με το δικό του τρόπο, έχει αποτυπώσει την αιώνια αναζήτηση της
αρμονίας, της αγάπης και της ευτυχίας του ανθρώπου».
Ποιος ο ρόλος της
τέχνης στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα;
«Ο ρόλος της τέχνης
είναι διαχρονικός. Το ερώτημα είναι, εάν αφαιρέσουμε την τέχνη από την κοινωνία
τι θα απομείνει»;
Μανώλης Αναστασάκος
Ο Μανώλης Αναστασάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Εργάζεται τόσο εντός της Ελλάδας, όσο κι εκτός. Επιλέγοντας κάποιες από τις συμμετοχές του στον τομέα τις τέχνης ενδεικτικά αναφέρουμε τις παρακάτω. Τελετή έναρξης & λήξης (28η Ολυμπιάδα), Μουσείο σύγχρονης τέχνης Θεσσαλονίκης, Μουσείο Μπενάκη, Biennale χαρακτικών (Ρουμανία), 3rd international competition (Πολωνία), Σκηνογράφησε για τον Emir Kusturica, LACDA-snap to grid (Λος Άντζελες), International competition (Μαδρίτη), Breaking Stereotypes (Βερολίνο), Terminal 00 (Λονδίνο), International Photographica Art (Ιταλία).
Πως βλέπετε την
καλλιτεχνική εξέλιξη της Αθήνας αλλά και της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
«Έχω την εντύπωση πως όσο αυτή η χώρα δε σέβεται την κάθε
μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης και κάθε προσπάθεια πολιτισμικής ανάπτυξης δεν
μπορούμε να πούμε κι εμείς με σιγουριά που πάει αυτή η κατάσταση. Προς το παρόν
όμως θα έλεγα πως γίνονται κάποιες προσπάθειες από κάποιους ανθρώπους αλλά δεν
είναι αρκετές».
Ποιοι καλλιτέχνες
υπήρξαν πηγή έμπνευσης για σένα και γιατί;
«Όσοι δούλεψαν και δουλεύουν σκληρά, όσοι δεν πούλησαν την
ευκαιρία να δημιουργήσουν μέσω της τέχνης για κάποιο εύκολο βόλεμα. Αυτούς τους
καλλιτέχνες ακολουθώ. Εμπνέομαι επίσης από την ίδια μου την ανάγκη για έκφραση.
Την ανησυχία μου και τις αναζητήσεις μου τις έχω για οδηγούς και ελπίζω….να βρω
το δρόμο σ’ αυτόν τον λαβύρινθο που και άλλοι χάθηκαν… παίζοντας, αυτό το τόσο
σοβαρό παιχνίδι».
Ποιος ο ρόλος της
τέχνης στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα;
«Η αναδιοργάνωση του κόσμου των εικόνων για μία ακόμη φορά.
Η δημιουργία νέων αντιληπτικών μέτρων και σταθμών. Η επιβεβαίωση πως κατέχουμε
ακόμα αυτό που ονομάζουμε πνεύμα δημιουργικό. Η διαπαιδαγώγηση και η ανάπτυξη
μιας καινούργιας γλώσσας επικοινωνίας με τον κόσμο. Να μας φέρει πιο κοντά στον
εαυτό μας και ταυτόχρονα, να μας φέρνει πιο κοντά στα όνειρα μας, ξεσκεπάζοντας
την κεκαλυμμένη αλήθεια του κόσμου μας».
Σοφία Ματθαιάκη
Η Σοφία είναι σχεδιάστρια μόδας και ειδικεύεται σε πρωτοποριακές δημιουργίες. Σπούδασε στο Λονδίνο στο"Central Saint Martin's" και στο "London Collegeoffashion”, ενώ έχει παρουσιάσει προσωπικές collection στη βρετανική πρωτεύουσα. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε διοργανώσεις όπως τα "AlternativeFashionWeek" (U.K. 2002-2004) και "GlamRock-BreastCancerBenefit"(U.K.2005) κ.α.Η Σοφία είναι η αγαπημένη σχεδιάστρια πολλών μουσικών διεθνούς φήμης όπως «Clan of Xymox», «Alec Empire», «Soman», «Seize». Τα περασμένα Χριστούγεννα δημιούργησε θεατρικά κουστούμια για streetperformers, το δήμο Αθηναίων καθώς και τη Ζέτα Δούκα όπου εμφανίστηκε στην τελευταία θεατρική της παράσταση "Ο Συλλέκτης" με δαντελένια τουαλέτα καλυμμένη με κρύσταλλα.
Πως βλέπετε την
καλλιτεχνική εξέλιξη της Αθήνας αλλά και της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
«Μετά από απουσία
πέντε συνεχόμενων χρονών από την Αθήνα, με χαρά μου διαπιστώνω ότι υπάρχει
αισθητή διαφορά για τα καλλιτεχνικά δρώμενα προς το καλύτερο. Από την έκθεση
της Biennale, ως τα ψαγμένα
γραφίτη από Βραζιλιάνους artists της οδού Πειραιώς, στην Αθήνα πλέον μπορείς να ξαφνιαστείς ευχάριστα».
Ποιοι καλλιτέχνες
υπήρξαν πηγή έμπνευσης για σένα και γιατί;
«Όταν είσαι δημιουργός μόδας η έμπνευση μπορεί να προέλθει
από οτιδήποτε ερεθίζει τη φαντασία σου. Έχω δημιουργήσει collection επηρεασμένη από τα σχήματα
σταλακτιτών και σταλαγμιτών μετά από επίσκεψη μου στη σπηλιά του Γιβραλτάρ. Η
φύση, η μουσική, η ζωγραφική ακόμα και ένα έντονο συναίσθημα μπορεί να με
εμπνεύσει. Θαυμάζω αρκετούς αλλά κορυφαίοι είναι οι JohnGallianoκαι
VivienWestwood».
Ποιος ο ρόλος της
τέχνης στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα;
«Είναι σαν όαση στην έρημο! Κάθε μορφή τέχνης λειτουργεί σαν
ανασταλτικός παράγοντας στην δυσμενή κοινωνική πραγματικότητα που επικρατεί. Οι
νέοι πλέον πρέπει να μάχονται, έτσι ώστε να αντιτίθενται στη παγερή έλλειψη
ερεθισμάτων και κατ’ επέκτασιν στη συναισθηματική αποχαύνωση».
